ಭಾವ ಭೈರಾಗಿ

ಹುಲಿಯ ಆತ್ಮಕಥೆ..!

Published

1 year ago

March 17, 2021

SuddiDina

ಚಿತ್ರ : ಮನೋಜ್ ಬೂಕನಕೆರೆ

ಮಜ್ ಖುಷ್ವಂತ್ ಕೋಳಿಬೈಲು

ನಮ್ಗೆ ಮನುಷ್ಯರ ರೀತಿ ಭಾಷಣ ಮಾಡೋಕೆ ಬರಲ್ಲ , ಸಾಹಿತ್ಯ ಬರಿಯೋಕು ಬರಲ್ಲ.. ಅದ್ರೆ ನೀವುಗಳು ದಿನ ನಿತ್ಯ ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದಾಗ ನಾವು ತೆಪ್ಪಗಿದ್ರೆ ತಪ್ಪಾಗುತ್ತೆ. ಪ್ರತಿ ಘಟನೆಗೂ ಅನೇಕ ಆಯಾಮಗಳಿರುತ್ತೆ ಸ್ವಾಮೀ .. ಎಲ್ಲಾ ಕೋನಗಳಿಂದ ನೋಡೋದು ಬೇಡ್ವೇ??
ಹುಲಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ಚರ್ಚೆ – ಹೋರಾಟಗಳು ನಡೀತ್ತಿದ್ದಾಗ ಹುಲಿ ಸಮಾಜದವ್ರು ಬಾಯಲ್ಲಿ ಏನಿಟ್ಕೊಂಡು ಕೂತಿದ್ರು ಅಂತ ನಾಳೆ ನಮ್ಮನ್ನ ಯಾರೂ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಬಾರದು ನೋಡಿ..

ನಮ್ಮ‌ ಸಮಾಜದವರು ಮತ್ತೆ ನಿಮ್ಮ ಮನುಷ್ಯ ಸಮಾಜದವರು ಇದೇ ಭೂಮಿ ಮೇಲೆ ಲಕ್ಷಾಂತರ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಇದ್ದೀವಿ. ಅದೂ ಒಂದು ಕಾಲ ಇತ್ತು.. ಸುಮಾರು ನಾಲ್ಕು ಲಕ್ಷ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ, ಭೂಮಿ ಮೇಲೆಲ್ಲ ನಮ್ದೇ ಹವಾ ಇತ್ತು . ಅಹಾರ ಸರಪಳಿಯ ತುತ್ತ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ನಾವುಗಳಿದ್ರೆ ನೀವುಗಳು ನಡುವಿನಲ್ಲಿ ಬರ್ತಾ ಇದ್ರಿ. ಈವಾಗ ನೀವು ಎಲ್ಲೋ ತಲುಪಿದ್ದೀರಾ ಆದರೆ ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನೀವು ಕೂಡ ನಮ್ಮ ತರಹ ಕಾಡು ಮೇಡು ಅಲೀತಾ ಆಹಾರ ಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡ್ತಿದ್ರಿ.

ನಮ್ಮ ಸುಳಿವು ಸಿಕ್ರೆ ಓಡೋಗಿ ಮರ ಹತ್ತೋದಾ ಅಥವಾ ಗುಹೆ ಸೇರ್ಕೋತಿದ್ರಿ. ಯಾವಾಗ ಮೂರು ಲಕ್ಷ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಬೆಂಕಿನ ಬಳಸೋದನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡ್ರಿ ಅಮೇಲೆ ನಿಮ್ಮನ್ನ ಹಿಡಿಯೋರೆ ಇಲ್ಲ. ಆಹಾರ ಸರಪಳಿಯಲ್ಲಿ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಹೊರಟೋದ್ರಿ.

ನಿಮ್ಮ ಸಮಾಜದವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಬೆಳೀತಾನೇ ಹೋಯ್ತ ಮತ್ತೆ ಅನೇಕ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಸಂತತಿನೇ ಖಾಲಿಯಾಯ್ತು. ಕಾಡು ಮೇಡು ಅಲೆಯೋದು ಬಿಟ್ಟು ಹತ್ತಿಪತ್ತು ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಕಡೆ ನೆಲೆ ನಿಂತು ವ್ಯವಸಾಯ ಬೇರೆ ಕಲ್ತು , ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನ ಪಳಗಿಸಿದ್ರಿ. ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದವರನ್ನೂ ನಿಮ್ಮ ಸರ್ಕಸ್ಗಳಲ್ಲಿ ನೀವುಗಳು ಕುಣಿಸೋದಿಲ್ವಾ??

ನಿಜ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಂಡ್ರೆ ನಮಗೆ ಬಹಳ ಭಯ ಸ್ವಾಮಿ. ಟಾರ್ಚ್ ಬೆಳಕು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿದ್ರೆ ತಲೆ ತಿರ್ಗುತ್ತೆ. ವಾಹನಗಳ ಶಬ್ದದಿಂದ ತಲೆ ನೋವು ಬರೋ ನಮ್ಮವರು ಪಟಾಕಿ ಶಬ್ದ ಕೇಳ್ದಾಗ ನಿಜಕ್ಕೂ ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳ್ತೀವಿ. ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ಮುಖಂಡರನ್ನ ಹುಲಿ, ರಾಜಾಹುಲಿ ಎಂದೆಲ್ಲ ಕರೆದಾಗ ನಮ್ಗೆ ನಗು ಬರುತ್ತೆ.‌ ನೋಡಕ್ಕೆ ನಾವುಗಳು ಭೀಕರವಾಗಿ ಕಂಡ್ರೂ ಮನುಷ್ಯರ ಕಂಡ ತಕ್ಷಣ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದವರ ಮೀಟರ್ ಆಫ್ ಆಗೋಗುತ್ತೆ ಸ್ವಾಮಿ.

ನಮ್ಮವರು ಗಟ್ಟಿ ಮುಟ್ಟಾಗಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಘರ್ಜನೆಗೆ ಕಾಡು ನಡುಗುತ್ತೆ. ನಮ್ಮವರು ಪಂಜಲ್ಲಿ ಎತ್ತಿ ಒಂದು ಬಿಟ್ರೆ ನಾನೂರು ಕೆಜಿ ತೂಗುವ ಕಾಡೆಮ್ಮೆಗಳೇ ನೆಗ್ದು ಬೀಳುತ್ತೆ.ಆದ್ರೆ ತಾಯಾಣೆಗೂ ಹೇಳ್ತೀನಿ , ಮನುಷ್ಯ ಸಮಾಜದವರನ್ನ ನಾವು ತಿನ್ನಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟಪಡಲ್ಲ. ನಿಮ್ಮಿಂದ ದೂರ ಇರಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟ ಪಡ್ತೀವಿ‌. ಅಪ್ಪಿ ತಪ್ಪಿ ಕಾಡಲ್ಲಿ ನೀವು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿದ್ರೆ ಬಾಲ ಮುದುರಿಕೊಂಡು ನಾವು ಓಡೋಗ್ತೀವಿ.

ಇದನ್ನೂ ಓದಿ |ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಿರುಕುಳ ಕೊಡುವವರ ವಿರುದ್ಧ ದೂರು ನೀಡಲು ಈ ನಂಬರ್ ಗೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿ..!

ಈ ದಿನ ನಿಮ್ಮ ಸಮಾಜ ಎಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಬೆಳೆದಿದೆ ನೋಡಿ. ಭಾರತದಲ್ಲೆ ನೀವು ನೂರಾಮೋವತ್ತು ಕೋಟಿ ಮೇಲಿದ್ದೀರಿ. ನೀವು ಬೆಳೀತಾ ಬೆಳೀತಾ ಭೂಮಿ ಮೇಲಿದ್ದ ಅನೇಕ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನ ಹೆಂಗೆ ತುಳಿದ್ರಿ ಅಂದ್ರೆ ಕೆಲವು ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಅವರ ಹೆಸ್ರು ಹೇಳಕ್ಕೂ ನೀವು ಯಾರನ್ನೂ ಉಳ್ಸಿಲ್ಲ. 2006ರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಜೀವನೂ ಬಾಯಿಗೆ ಬಂದಿತ್ತು. ನಮ್ಮವರು ಕೇವಲ 1411 ಹುಲಿಗಳು ಉಳ್ಕೊಂಡಿದ್ರು.

ಚನ್ನಾಗಿ ಪೋಟೋ , ವಿಡಿಯೋ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಇಟ್ಕೊಳಿ.. ಮುಂದಿನ ದಿನ ಇವುಗಳ ಸಮಾಜದವರು ಇದ್ರು ಅಂತ ಸಾಕ್ಷಿ ಇರುತ್ತೆ ಅಂತ ನಿಮ್ಮವರು ಮಾತಾಡ್ಕೊಂಡಿದ್ದನ್ನ ಹಸು ಹಿಡಿಯಕ್ಕೆ ಊರು ಕಡೆ ಬಂದಿದ್ದ ನಮ್ಮವರ ಕಿವಿಗೂ ಬಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಸಂಖೆ ಕಮ್ಮಿಯಾಗ್ತಿರೋ ವಿಷ್ಯ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ಮೀಟಿಂಗುಗಳಲ್ಲಿ ಚರ್ಚೆಗೆ ಬರೋದು.

ನಮ್ಮ ಉಗರು , ಹಲ್ಲು ಮತ್ತು ಚರ್ಮಕ್ಕಾಗಿ ಈ ಪಾಟಿ ಹಿಡೀತಾ ಇದ್ರೆ ನಾವು ಉಳಿತೀವಾ ಇಲ್ವಾ ಎಂದು ನಮ್ಗೆ ಅನುಮಾನ ಇತ್ತು.ನಮ್ಮ ಮಾಂಸ ತಿಂದ್ರೆ ನಿಮ್ಮಗಳ ಲೈಂಗಿಕ ಶಕ್ತಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ರೊಚ್ಚಿಗೇಳ್ತೀರಿ ಅಂತಾನು ಗುಸು ಗುಸು ಮಾತುಗಳಿದ್ವು. ಅಲ್ಲ ಸ್ವಾಮಿ ಈವಾಗ ಇರೊ ನಿಮ್ಮಗಳ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಸಾಲ್ದೇ..??

ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿರೂ ಹುಲಿಗಳಲ್ಲಿ 80% ಭಾರತದಲ್ಲೆ ಇರೋದು.ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪ್ರಾಣಿ ಬೇರೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಜನ ದೊಡ್ಡ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿ ಹುಲಿ ಸಮಾಜದವರೂ ಉಳಿಬೇಕು ಅಂತ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ್ರು. 2018ರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿ ಈಗ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ 2967 ಸದಸ್ಯರಿದ್ದಾರೆ. ಧನ್ಯವಾದಗಳನ್ನ ಹೇಳೋಣ ಅಂದ್ರೂ ಎನೂಂತ ಹೇಳ್ಲಿ.. ಚಿವುಟೋರು ನೀವೇ.. ತೊಟ್ಟಿಲು ತೂಗೋರು ನೀವೆ.

ಇಂದು ಭಾರತದ ಐವತ್ತು ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದವರು ಚನ್ನಾಗಿ ಬಾಳಿ ಬದುಕ್ಲಿ ಅಂತ project Tiger ಹೆಸರಲ್ಲಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳು ಆಗಿವೆ. ಜಿಮ್ ಕಾರ್ಬೆಟ್ ಪಾರ್ಕ್ ಬಿಟ್ರೆ ಹುಲಿಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿರೋದು ನಮ್ಮ ನಾಗರಹೊಳೆ ಏರಿಯಾದಲ್ಲೆ. ನಾವು ಕಳೆದ ಹದಿನೈದು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಚನ್ನಾಗಿ ಮಕ್ಳು ಮರಿ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಸಂಖ್ಯೆ ಜಾಸ್ತಿಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ವಿ. ನಾಗರಹೊಳೆ ಸುಮಾರು 650 sqkm ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಮೊದಲೆಲ್ಲ ಬಹಳ ಚನ್ನಾಗೇ ಇತ್ತು. ನಮ್ಗೆ ಚನ್ನಾಗಿ ಬದುಕಕ್ಕೆ , ಬೇಟೆಯಾಡಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲಾ ಅನುಕೂಲಗಳೂ ಇತ್ತು..

ನೋಡಿ ಸ್ವಾಮಿ, ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದವರಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ತರಹ ಮೋವತ್ತು – ನಲವತ್ತು ಸೈಟಲ್ಲಿ ಮನೆ ಕಟ್ಟಿ , ಬಡಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಸಾರ ಮಾಡಕ್ಕೆ ಬರ್ತಿದ್ರೆ ನಾವ್ಯಾಕೆ ಹಿಂಗೆ ಇರ್ತಾಇದ್ವಿ. ನಮ್ಗೆ ವಿಶಾಲವಾದ ಕಾಡು ಬೇಕು ಸ್ವಾಮಿ. ಒಂದೊಂದು ಹುಲಿಗೆ ಓಡಾಡಕ್ಕೆ , ಬೇಟೆಯಾಡಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ತು sqkm ಕಾಡು ಬೇಕು.ನಮ್ಮ ಏರಿಯಾದೊಳಗೆ ನಮ್ಮ ಅಣ್ಣತಮ್ಮಂದಿರನ್ನು ಬಿಟ್ಕೊಳ್ಳಲ್ಲ.

ಒಮ್ಮೆ ಉಚ್ಚೆ ಹೊಯ್ದು ನಮ್ಮ ಇಲಾಖೆಗಳ ಗಡಿ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ವಿ ಅಂದ್ರೆ ಅದೇ ನಮ್ಮ ಸರ್ವಸ್ವ, ಅದರೊಳಗೆ ಯಾರು ಬಂದ್ರೂ ನಾವು ಗುರ್ ಅನ್ನದೇ ಇರಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಮ್ಗೆ ನಿಮ್ಮ ಸಮಾಜದವರ ತರಹ ದುರಾಸೆ ಇಲ್ಲ. ಇರೋ – ಬರೋ ಊರಲ್ಲಿ , ದೇಶದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಬೇನಾಮಿ ಹೆಸರಲ್ಲೆಲ್ಲ ಆಸ್ತಿ ಮಾಡಲ್ಲ.

ಕಳೆದ ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ನಾಗರಹೊಳೆ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗ್ತಾ ಹೋಗಿ ಒಂದೊಂದು ಹುಲಿಗೂ ಓಡಾಡಕ್ಕೆ ಇರೋ ಜಾಗ ಕಮ್ಮಿಯಾಗ್ತಾ ಹೋಯ್ತು. ಕೆಲವು ಹುಲಿಗಳಂತೂ ಮೂರು ನಾಲ್ಕು sqkm ಏರಿಯಾ ಇರೋ ಪುಟ್ಟ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಬಂತು. ಥೂ..ಥೂ.. ನಮ್ಮ ಕಾಲದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಹಿಂಗಿರ್ಲಿಲ್ಲಪ್ಪ!!
ಅಷ್ಟು ಚಿಕ್ಕ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಬೇಟೆನೂ ಆಗಲ್ಲ, ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಬದುಕಕ್ಕೂ ಆಗಲ್ಲ‌.

ಪಕ್ಕದ ಏರಿಯಕ್ಕೆ ನೀರು ಕುಡಿಯಕ್ಕೆ ಹೋದ್ರೂ ಅಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದವರೇ ನಮ್ಗೆ ” ಗುರ್” ಅಂತಿದ್ರು. ಇನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಸಮಾಜದವ್ರು ಕೂಡ ಕಾಡಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿದ್ರೆ ಗುಂಡು ಹಾರ್ಸೋದು, ನಾವು ಅರ್ಧ ತಿಂದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ಊಟಕ್ಕೆ ವಿಷ ಹಾಕೋದು ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ರಿ.‌ ನಮ್ಮ ಮೂಗು ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣಷ್ಟು ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಇಲ್ಲಾ ಸ್ವಾಮಿ. ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೊ ಜನ ನೀವು ಬೆರಸಿದ್ದ ಪಾಲಿಡಾಲ್ ಕುಡಿದು ವಿಲ ವಿಲ ಒದ್ದಾಡಿ ಪ್ರಾಣ ಬಿಟ್ರು.

ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ವಯಸಾಗಿರೋರು , ಹಲ್ಲು ಬಿದ್ದೋಗಿರೋರು ಕಾಡಲ್ಲಿ ಬೇಟೆ ಮಾಡೋಕೆ ಆಗ್ದೆ ಊರು ಕಡೆ ಬಂದು ನಿಮ್ಮ ದನಗಳಿಗೆ ಬಾಯಿ ಹಾಕಿದ್ವು. ಹಸಿವು ಸ್ವಾಮಿ, ಹೊಟ್ಟೆಪಾಡು ಅದು ಬಿಟ್ರೆ ನಾವು ಸಾಯಿಸಿರೋ ದನಗಳ ಮೇಲೆ ನಮ್ಗೇನು ದ್ವೇಷವಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ‌ ಸಮಾಜದವ್ರು ನೋಡಕ್ಕೆ ಕ್ರೂರಿಗಳ ತರಹ ಇರ್ಬೋದು ಆದ್ರೆ ನಾವು ಯಾವತ್ತೂ ದ್ವೇಷಕ್ಕೆ , ಮತ್ಸರಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಆಸ್ತಿಗಾಗಿ ಕೊಲೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಲ್ಲ…

ನಿಮ್ಮ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಚನ್ನಾಗಿ ಸಾಕಿ ಮದ್ವೆ ಮಾಡೋ ತನಕ ಮನೇಲಿ ಇಟ್ಕೋತಿರಿ ಅದ್ರೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಅಬ್ಬಬ್ಬಾ ಅಂದ್ರೆ ಎರಡು ವರ್ಷ ಅಷ್ಟೆ. ನಮ್ಮ ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳು ಮರಿಗಳನ್ನು ಅವರ ಸ್ವಂತ ಕಾಲ ಮೇಲೆ ನಿಲ್ಲಲಿ ಅಂತ ತಮ್ಮಿಂದ ದೂರ ಓಡಿಸ್ತಾರೆ.ಅವರಿನ್ನೂ ಬೇಟೆಲಿ ಪಳಗಿರಲ್ಲ ಜೊತೆಗೆ ದೊಡ್ಡ ಹುಲಿಗಳ ಜೊತೆ ಹೋರಾಡಿ ತಮ್ಮ ಇಲಾಖೆ ಭದ್ರಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳೊ ಶಕ್ತಿಯಿರಲ್ಲ.

ಹಾಗಾಗಿ ಅವುಗಳೂ ಊರ ಕಡೆ ಬಂದು ದನ ಗಿನ ಹಿಡಿದ್ರೂ ಹಿಡಿತವೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಗಟ್ಟಿಮುಟ್ಟಾದ ತಕ್ಷಣ ಕಾಡೊಳಗೆ ತಮ್ಮ ಜಾಗ ಮಾಡಿಕೊಳ್ತವೆ. ಸ್ವಾಮಿ ದನ ಹಿಡಿಯೋ ಎಲ್ಲಾ ಹುಲಿಗಳು ವಯಸ್ಸಾದವಲ್ಲ ಮತ್ತು ದನ ಹಿಡಿಯೋ ಹುಲಿಗಳೆಲ್ಲ ನರಭಕ್ಷಕರಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಸಮಾಜ ಯುವಮೋರ್ಚಾದವರೂ ಈ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಾರೆ. ಜೋಪಾನ ಸ್ವಾಮಿ ಅವರೇ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ಭವಿಷ್ಯ‌. ನಾವು ದನ ಹಿಡಿದ್ರೆ ನಿಮಗೆ ಸಿಕೋ ಪರಿಹಾರ ಬಹಳ ಕಮ್ಮಿ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿದೆ ಸ್ವಾಮಿ ಆದ್ರೆ ನಮ್ಮ ಮಾತು ಯಾರು ಕೇಳ್ತಾರೆ.. ನಮ್ಮತ್ರ ಓಟೂ ಇಲ್ಲ ನೋಟೂ ಇಲ್ಲ.

ನಿಮ್ಮಷ್ಟು ಕಾನೂನಿನ ಜ್ಞಾನ ನಮಗಿಲ್ಲ ಅದರೆ ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರು ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದ ಮಾತು ನಮಗಿನ್ನೂ ನೆನಪಿದೆ.‌ ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಮನುಷ್ಯನ ಮುಟ್ಟಿದ್ರೆ ನಮ್ಮ ಅಂತ್ಯ ಖಚಿತ ಅಂತ ಯಾವತ್ತೂ ಹೇಳ್ತಿದ್ರೂ. ಮನುಷ್ಯ ಸಮಾಜದವರು ನರಹಂತಕರನ್ನ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಕಾಡೊಳಗೆ ಬರ್ತಾರೆ. ನರಹಂತಕರ ಜೊತೆ ನಮ್ಮ ಸಾಮಾಜದ ಬೇರೆಯವರಿಗೂ ತೊಂದರೆಯಾಗುತ್ತೆ ಅಂತ ಎಚ್ಚರಿಸ್ತಿದ್ರು. ನರಹಂತಕರೆಲ್ಲ ನರಭಕ್ಷಕರೂ ಅಗಿರಲ್ಲ.

ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಕಾಡಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಸಮಾಜದವರು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆ ನಮ್ಮ ತುಂಬಾ ಹತ್ರಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ನಾವು ಭಯ ಮತ್ತು ಆತಂಕದಲ್ಲಿ ಪಂಜ ಬೀಸಿ ಬಿಡ್ತೀವಿ. ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಆಗೋ ಈ ಘಟನೆಗಳಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಸಮಾಜದವರನ್ನು ಕೊಲ್ಲಬೇಕು ಅಥವಾ ತಿನ್ನಬೇಕು ಎಂಬ ಅಲೋಚನಗಳೇ ಇರಲ್ಲ. ನಮಗೂ ಈ ಜಟಾಪಟಿಗಳು ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ ಯಾಕೆಂದರೆ ಮುಳ್ಳು ಸೀರೆ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದರೂ ಸೀರೆ ಮುಳ್ಳಿನ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದರೂ ಹರಿಯೋದು ಸೀರೇನೆ…

ನಾಗರಹೊಳೆ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಇರೋ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಒಡಾಟ ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕಮ್ಮಿಯಾಗಲ್ಲ ಸ್ವಾಮಿ , ನಮ್ಮ ಸಂಖ್ಯೆ ಈ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಗಣನೀಯವಾಗಿ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿದೆ. ಎರಡೂ ಸಮಾಜದವರು ಕೂತು ಮಾತಾಡ್ಕೊಂಡು ವಾಸ್ತವಾಂಶಗಳನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.. ನೋಡಿ ಸ್ವಾಮಿ

1. ನಿಮ್ಮ‌ಸಮಾಜದವರು ಕಾಡೊಳಗೆ ಬಂದು ನಮ್ಮ ಅಹಾರವನ್ನು ಬೇಟೆಯಾಡೋದು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ. ನಾವಂತೂ ಅದನ್ನೆ ನಂಬ್ಕೊಂಡಿದ್ದೀವಿ. ಇನ್ನು ನಾಗರಹೊಳೆ ಪಕ್ಕ ಉಳಿದಿರೋ ಗೋಮಾಳ , ದೇವರಕಾಡುನ್ನು ಅದರ ಪಾಡಿಗೆ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ.

2. ನಮ್ಗೇನು ನಾಗರಹೊಳೆನೇ ಬೇಕಂತಿಲ್ಲ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಐವತ್ತು ಹುಲಿ ಸಂರಕ್ಷಿತ ಅರಣ್ಯ ಪ್ರದೇಶಗಳಿವೆ. ಹಲವಾರು ಕಡೆ ನಮ್ಮಗಳಲ್ಕಿ ಸಮಾಜದವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಕಡಿಮೆಯಿದೆ. ಅಂತ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಕರ್ಕೊಂಡೋಗಿ ಬಿಟ್ರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಒಳ್ಳೆದು. ಅಲ್ಲಿನೂ ನಮ್ಮ ಸಂತತಿ ಜಾಸ್ತಿ ಮಾಡ್ಕೊತೀವಿ.ಇಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ತೋಟದೊಳಗೆ ನಾವು ಓಡಾಡಿ ನಿಮಗೆ ತೊಂದರೆಯಾಗೋದೂ ತಪ್ಪುತ್ತೆ.

3. ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರು ವಯಸ್ಸಾದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ , ಕಂಗಾಲಾದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನರಭಕ್ಷಕರಾದ ಅನೇಕ ಉದಾಹರಣೆಗಳಿವೆ. ಆಂತವರೇನಾದ್ರು ನಿಮ್ಮ ತಂಟೆಗೆ ಬಂದ್ರೆ ನೀವು ಮಾಡೋದು ಮಾಡಿ‌. ಚನ್ನಾಗಿ ಬದುಕಿ ಬಾಳಿ ಮಕ್ಕಳು ಮರಿ ಮಾಡಿ ಈಗ ಮುದಿಯಾಗಿ ಜೀವನದ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿ ಹುಲಿಗಳವು. ಕಾಡು ಹೋಗು ಅನ್ನುವ ಮತ್ತು ಊರು ಬನ್ನಿ ಎನ್ನುವ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿರುವ ನರಭಕ್ಷಕ ಹುಲಿಗಳನ್ನು ಹಿಂದಿದಲೂ ಮನುಷ್ಯ ಮುಗಿಸುತ್ತಲೆ ಬಂದಿದ್ದಾನೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ನಿಮ್ಮ ತಂಟೆ ತಕರಾರಿಗೆ ಬಂದೂ ಇಲ್ಲ ಬರುವುದೂ ಇಲ್ಲ…
ಮನುಷ್ಯ ಅಂದ್ರೆ ತಮಾಷೆನಾ!!

-ಇಂತಿ ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ
ಹುಲಿಯ

ಸುದ್ದಿದಿನ.ಕಾಂ|ವಾಟ್ಸಾಪ್|9980346243

Up Next

‘ಭಾಶಾಹೀನರ ಸಂಗ ಅಭಿಮಾನ ಭಂಗ’ | ದ್ವೇಶದ ಭಾಶೆ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿದ್ವೇಶದ ಭಾಶೆಯ ಅಪಾಯಗಳು

Don't Miss

ಕವಿತೆ | ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಶಿವ

ನೆಲದನಿ

ಮೋಕ್ಷ ಹುಡುಕುತ್ತ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಂಧನದಲ್ಲಿ..!

Published

4 days ago

May 16, 2022

SuddiDina

ಪಿ. ಲಂಕೇಶ್

ಈತ ನನ್ನನ್ನು ಚಕಿತಗೊಳಿಸುತ್ತಾನೆ. ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದು ಹೊಸ ಹೊಸ ತಿಳಿವಳಿಕೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗುವ ಈತನನ್ನು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ನೆನೆಯಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತೇನೆ. ಈತ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಗುರುವಾಗಿದ್ದ; ಸಾವಿರಾರು ಮೈಲುಗಳಿಂದ ದೊರೆಗಳು, ಸೇನಾನಿಗಳು ಬಂದು ಈತನನ್ನು ನೋಡಿ ಗೌರವಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಈತ ಜನಕ್ಕೆ ಉಪದೇಶ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ.

ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಈತನಿಗೆ ದಿನದ ವೇಳೆಯೇ ಸಾಕಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಎಂದೋ ನೋಡಿದ ಸಾಮಾನ್ಯನೊಬ್ಬನಿಗೆ ಕಾಯಿಲೆಯಾದರೆ, ಯಾವುದೇ ತೊಂದರೆಯಾದರೆ ಈತ ಹತ್ತಾರು ಮೈಲಿ ನಡೆದುಹೋಗಿ ಆತನನ್ನು ಕಂಡು ಆರೈಕೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ; ಅವನ ತೊಂದರೆಗಳಿಗೆ ಪರಿಹಾರ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದ. ಒಮ್ಮೆ ಈತನ ಆಶ್ರಮದ ಮುದಿ ರೋಗಿಯೊಬ್ಬನನ್ನು ಯಾರೂ ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಕೆಲಸಗಳ ನಡುವೆ ಆ ಕಡೆ ಗಮನ ಹರಿಸದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಗುರುವಿಗೆ ತನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಬೇಸರವಾಯಿತು. ಆ ಮುದಿ ರೋಗಿಯನ್ನು ತಾನೇ ಉಪಚರಿಸಿ ನೋಡಿಕೊಂಡ. ಅದು ತನ್ನೆಲ್ಲಾ ಉಪದೇಶಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾದದ್ದೆಂದು ಈ ಮನುಷ್ಯ ತಿಳಿದಿದ್ದ.

ನೀವು ಊಹಿಸಿರಬಹುದಾದಂತೆ ಈತ ಗೌತಮ. ಈತನ ಬಗ್ಗೆ ಕತೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾ ಈತನ ಉಪದೇಶಗಳನ್ನು ಓದುತ್ತಾ ನಾವೆಲ್ಲ ಈ ಗೌತಮ ಅಥವಾ ಸಿದ್ಧಾರ್ಥ ಎಂಬ ಮನುಷ್ಯನ ಬಗ್ಗೆ ದಡ್ಡುಗಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ; ಈತ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಮಹಾತ್ಮ ಎಂದು ತಿಳಿದು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಲು ಬೇಕಾದ ಗೌರವವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಕೇವಲ ಮನುಷ್ಯನಾಗಿ ಈತನ ನಡವಳಿಕೆ ಅಚ್ಚರಿ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತದೆ; ನನ್ನ ಅಚ್ಚರಿಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ಇಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸುತ್ತೇನೆ.

ವೈಶಾಖ ಶುದ್ಧ ಪೂರ್ಣಿಮೆಯಂದು ಚೆನ್ನನೊಂದಿಗೆ ಈತ ಅರಮನೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದು ಓದಿದ್ದೇವೆ. ಹೀಗೆ ಅರಮನೆ, ಅದರ ಸಂಪತ್ತು ಸುಖವನ್ನೆಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಟಿದ್ದು ಈತನ ಉನ್ನತ ಗುಣ ತೋರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ನನಗೆ ಈ ಗೌತಮನ ಸಾಮಾನ್ಯತೆಯೇ ಇಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಈತ ಹುಟ್ಟಿದಾಗಲೇ ಈತನ ತಂದೆ ಶುದ್ಧೋದನನ ಪುರೋಹಿತರು ಗೌತಮನೊಬ್ಬ ಮಹಾತ್ಮನಾಗುವ ಬಗ್ಗೆ, ಮಹಾನ್ ಗುರುವಾಗುವ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದ್ದರಂತೆ; ಒಳಗೊಳಗೇ ಗೌತಮನ ಬಗ್ಗೆ ಭಕ್ತಿಯನ್ನಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ ದೊರೆ ಗೌತಮ ಸಂನ್ಯಾಸಿಯಾದಾನೆಂದು ಹೆದರಿ ಆತನನ್ನು ರಾಜಭೋಗದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದನಂತೆ.

ಇದು ನಿಜವಾದರೆ ಗೌತಮ ಅರಮನೆ ಬಿಡುವ ಅಗತ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ; ಆತನು ಮಹಾನ್ ಗುರುವಾಗುವುದು ಮೊದಲೇ ನಿಶ್ಚಿತವಾಗಿದ್ದರೆ ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಗೌತಮ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ ಗೌತಮನ ಸಹಜ ಕುತೂಹಲ, ಮನುಕುಲದ ದುರಂತದ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಳಜಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಅರಮನೆ ಏನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ, ಏನೂ ಗೊತ್ತಾಗದಂತೆ ಇರುವ ಜಾಗವಾಗುತ್ತದೆ. ಆತ ಅರಿವು ಹುಡುಕಿ ಹೊರಡುತ್ತಾನೆ. ಇಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಏಳುತ್ತದೆ, ಗೌತಮ ದೊರೆಯಾಗಿ ಮನುಷ್ಯರಿಗೆ ನೆರವಾಗಲು ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇ? ಆದರೆ ದೊರೆ ಮನುಷ್ಯರ ಯಾವುದೇ ಮೂಲಭೂತ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಗೌತಮನಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿದೆ. ರೋಗ, ಮುಪ್ಪು , ಸಾವುಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಹುಡುಕಿ ಹೊರಟ ಗೌತಮನ ದಾರಿ ಮತ್ತು ಮುಟ್ಟಿದ ಗುರಿ ವಿಚಿತ್ರವಾದ ಅರ್ಥಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದೆ.

ಗೌತಮ ಅರಮನೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟವನು ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ; ಮನುಷ್ಯರಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದ. ಅನೇಕ ವಿದ್ವಾಂಸರನ್ನು, ವಿದ್ಯಾಲಯಗಳನ್ನು ಎಡತಾಕಿದ. ಅವರೊಂದಿಗೆ ಚರ್ಚಿಸಿ ಕಲಿಯಲು ಯತ್ನಿಸಿದ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಅಧ್ಯಾತ್ಮದ ಗುರುಗಳನ್ನು ಕಂಡು ವಿನಯಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಕಲಿಯಲು ಯತ್ನಿಸಿದ. ಅವರಲ್ಲಿ ಕಲಿತಾಗ ಅವರನ್ನು “ಮುಂದೇನು?” ಎಂದು ಕೇಳಿದ.

ಆ ಅಧ್ಯಾತ್ಮದ ಗುರುಗಳು ತಮ್ಮ ಸಾಧನೆ ಅಷ್ಟಕ್ಕೇ ಮುಗಿಯಿತು, ಗೌತಮ ಈಗ ಅವರ ಸಮಾನ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು. ಗೌತಮನಿಗೆ ತೃಪ್ತಿಯಾಗಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಹುಡುಕಿ ಹೊರಟ. ಯಾರೋ ಅವನಿಗೆ ಸತ್ಯವನ್ನು ಕಾಣಲು ದೇಹದಂಡನೆಯ ಅಗತ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದರು. ಊಟ, ನಿದ್ರೆಗಳನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ ಹಠವಾದಿಯಂತೆ ಧ್ಯಾನಿಸತೊಡಗಿದ. ಅನೇಕ ವರ್ಷಗಳ ಬಳಿಕ ಗೌತಮ ತನ್ನ ಈ ಹಂತದ ಬಗ್ಗೆ ತಣ್ಣಗೆ, ನಸು ಹಾಸ್ಯದಿಂದ, ವಿಷಾದದಿಂದ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ:

“ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೈಕಾಲುಗಳೆಲ್ಲ ಒಣಗಿದ ಬಳ್ಳಿಯಂತೆ, ಗಂಟುಗಂಟಾದ ಪುರಲೆಗಳಂತೆ ಆಗಿದ್ದವು; ನನ್ನ ಪುಷ್ಠ ಎಮ್ಮೆಯ ಗೊರಸಿನಂತೆ ಆಗಿತ್ತು; ನನ್ನ ಬೆನ್ನುಹುರಿ ಬಾಗಿದ ಚೆಂಡಿನ ಸರದಂತಾಗಿತ್ತು; ನನ್ನ ಎದೆಯ ಮೂಳೆಗಳು ಪಾಳುಬಿದ್ದ ಗುಡಿಸಲಿನಂತಾಗಿದ್ದವು; ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ತಮ್ಮ ಗುಳಿಯಲ್ಲಿ ಆಳವಾದ ಬಾವಿಯ ನೀರಿನಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದವು; ನನ್ನ ತಲೆ ಬಿಸಿಲುಗಾಳಿಗೆ ಒಣಗಿದ ಸೋರೆಕಾಯಿಯಂತೆ ಆಗಿತ್ತು… ನನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಚರ್ಮ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿತ್ತು; ಬಹಿರ್ದೆಸೆಗೆ ಹೋಗಿ ಕೂತರೆ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ನೆಲಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ; ನನ್ನ ಕೈಕಾಲುಗಳನ್ನು ತುರಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಕೂದಲು ತಮ್ಮ ಬೇರು ಸಮೇತ ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದವು…”

ಈ ಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ಗೌತಮನಿಗೆ ಜ್ಞಾನೋದಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಈ ಬಗೆಯ ದೇಹದಂಡನೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟ, ಸುಜಾತ ಎಂಬ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳು ಆತನಿಗೆ ಊಟ ನೀಡಿದಳು. ಅವನು ಸಹಜ ಮನುಷ್ಯನಂತೆ ಬದುಕುತ್ತ ಧ್ಯಾನಿಸಲು ಆರಂಭಿಸಿದಾಗ ಅವನ ಜೊತೆಗಾರರು ಕೆಲವರು ಆಕ್ಷೇಪಿಸಿ ಹೊರಟುಹೋದರು; ಗೌತಮ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಸತ್ಯ ಹುಡುಕತೊಡಗಿದ. ಮನುಷ್ಯ ತನ್ನ ಬಡತನ, ರೋಗ, ಸಾವು, ನೋವು, ಅನ್ಯಾಯಗಳನ್ನು ಗೆಲ್ಲುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳನ್ನು ಹುಡುಕತೊಡಗಿದ. ನಿರ್ವಾಣ, ಮೋಕ್ಷ ಸಾಧ್ಯವೇ ಎಂದು ನೋಡಿದ. ದೇವರ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕಾಗಿ ತಡಕಾಡಿದ.

ಹುಟ್ಟಿದಂತೆಯೇ ವೈಶಾಖ ಶುದ್ಧ ಪೂರ್ಣಿಮೆಯಂದು ಗೌತಮನಿಗೆ ಉತ್ತರ ದೊರಕಿತು. ಅದನ್ನು ಜ್ಞಾನೋದಯ ಎಂದು ಅನೇಕರು ಕರೆದರು. ಹಾಗೆ ಗೌತಮ ಎಂದೂ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಕೂಡ ಅದನ್ನು ಜ್ಞಾನೋದಯ ಎಂದು ಕರೆಯದೆ ಮನುಷ್ಯನ ದುಃಖಕ್ಕೆ ಇರಬಹುದಾದ ಉತ್ತರ ಎಂದು ಕರೆಯಲು ಆಶಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಯಾಕೆಂದರೆ ಗೌತಮನಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನೋದಯವಾದ ಒಂದೇ ಒಂದು ಸೂಚನೆ ಇದ್ದದ್ದು ಆತನ ಪ್ರಶಾಂತತೆಯಲ್ಲಿ; ಮನುಷ್ಯನ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿವಳಿಕೆಯಲ್ಲಿ. “ದೇವರು ಇದ್ದಾನೆಯೆ?” ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಗೌತಮನಲ್ಲಿ ಉತ್ತರವಿರಲಿಲ್ಲ. “ಆತ್ಮ ಎಂಬುದು ಇದೆಯೇ?” ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಆತನಲ್ಲಿ ಉತ್ತರವಿರಲಿಲ್ಲ. ತನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ್ದನ್ನು ಹೇಳಲು ನಿರಾಕರಿಸುವ ಗೌತಮನ ಜ್ಞಾನೋದಯ ಮನುಷ್ಯನ ಬದುಕಿನ ವಿವರಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿತ್ತು.

ಸಂನ್ಯಾಸ, ಧ್ಯಾನ, ತಪಸ್ಸುಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯನಲ್ಲಿ ಗೌರವದ ಜೊತೆಗೆ ಅಂಜಿಕ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತವೆ. ಅವೆಲ್ಲ ತನ್ನಿಂದ ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ತನ್ನ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಸಂತೋಷಗಳೊಂದಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುವ ಗೌತಮ ನಂತರ ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ಹೊಕ್ಕು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿ ಹೊರಬಂದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಘಟನೆ ನಡೆಯುತ್ತದೆ.

ಗೌತಮ ಉಪವಾಸ, ದೇಹದಂಡನೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟೊಡನೆ ಅವನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಟುಹೋದ ಗೆಳೆಯರನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಾನೆ, ತನಗೆ ಮನುಷ್ಯನ ದುರಂತಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ದೊರಕಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಆ ಗೆಳೆಯರು ನಂಬುವುದಿಲ್ಲ, “ಎಲ್ಲರಂತೆ ಬದುಕಿದ ನಿನಗೆ ಜ್ಞಾನೋದಯವಾಗಿರುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ” ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಗೌತಮ ಏನು ಹೇಳಿದರೂ ನಂಬುವುದಿಲ್ಲ, ಆಗ ಗೌತಮ ಅನ್ಯೋನ್ಯತೆಯಿಂದ, “ನನ್ನ ಧ್ವನಿ ಮುಂಚಿನಂತಿದೆಯೇ? ನನ್ನ ಮಾತು ಬೇರೆ ಥರ ಎನಿಸುವುದಿಲ್ಲವೆ?” ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾನೆ. ಆಗ ಅವರಿಗೆ ಗೌತಮನಲ್ಲಿ ಏನೋ ಹೊಸತು ಗೋಚರವಾಗುತ್ತದೆ. ಗೌತಮನ ಜೊತೆಗಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಆತನ ತಿಳಿವಳಿಕೆಯ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ.

ದೇಶದ ಉದ್ದಗಲಕ್ಕೆ ಓಡಾಡಿದ ಸಿದ್ಧಾರ್ಥ ಜನಕ್ಕೆ ಬೋಧಿಸುತ್ತಿದ್ದುದು ಸರಳವಾಗಿತ್ತು. ‘ಆಶೆಯೇ ದುಃಖಕ್ಕೆ ಮೂಲ’ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ. ನೀತಿ, ವಿನಯ, ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯನ್ನು ಬೋಧಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಒಮ್ಮೆ “ತಪ್ಪಿತಸ್ಥರನ್ನು ಶಿಕ್ಷಿಸುವುದರಿಂದ ಅಪರಾಧ ಕಮ್ಮಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ” ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ವಿವರಣೆ ಕೇಳಿದಾಗ ಸಿದ್ಧಾರ್ಥ ಯಾವುದೇ ಪವಾಡದ ಬಗ್ಗೆ, ದೇವರನ್ನು ಕುರಿತ ಭಯದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ. “ಬಡತನದ ನಿವಾರಣೆಯಾದರೆ ಮಾತ್ರ ಅಪರಾಧ, ಕ್ರೌರ್ಯ, ಅನ್ಯಾಯಗಳು ಹೋಗುತ್ತವೆ” ಎಂದು ಹೇಳಿದ. “ಶ್ರೀಮಂತರಾದರೆ?” ಎಂದು ಕೇಳಿದರೂ ಸಿದ್ಧಾರ್ಥ ಶ್ರೀಮಂತರ ದಾಹ, ಸ್ವಾರ್ಥ, ಶೋಷಣೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ. ಈತನ ಬೋಧನೆ ಎಲ್ಲರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಇಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಹೇಳಬೇಕಿಲ್ಲ.

ಆದರೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಎರಡೂವರೆ ಸಾವಿರ ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಬದುಕಿದ್ದ ಈ ಮನುಷ್ಯನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ನೋಡಿ. ಅರಮನೆ, ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ನಿರ್ವಾಣವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಲು ಹೊರಟ ಈತ ದೇವರನ್ನು ತಲುಪಲಿಲ್ಲ. ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ತಲುಪಿದ. ಅದು ಪ್ರೀತಿಯ ಮೂಲಕ, ನಿರ್ಮೋಹದ ನೋಟದ ಮೂಲಕ. ಸಿದ್ಧಾರ್ಥನಿಗೆ ವಯಸ್ಸಾದಂತೆಲ್ಲ ಆತನ ಸಹಜತೆ ಕೂಡ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು.

ಗಾಢ ವ್ಯಾಮೋಹ, ದುಃಖ, ಸಾವುನೋವು, ವಿರಹಗಳ ಬಲೆಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದ ಮನುಷ್ಯನ ಅಸಹಾಯಕ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಪರಿಹಾರವಾಗಿ ಈತನಲ್ಲಿ ಅಪಾರ ಪ್ರೀತಿ ಮಾತ್ರ ಇತ್ತು. ಲಕ್ಷಾಂತರ ಶಿಷ್ಯರು, ಅಭಿಮಾನಿಗಳನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದ ಬುದ್ಧ ಶಿಸ್ತಿಗೆ, ದಕ್ಷತೆಗೆ ಪ್ರಖ್ಯಾತನಾಗಿದ್ದ. ಈತನ ಆಶ್ರಮಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಬಗೆಯನ್ನು, ಈತನ ಅನುಯಾಯಿಗಳ ಜೀವನ ಕ್ರಮವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ರಾಜನೊಬ್ಬ, “ನನ್ನೆಲ್ಲ ಸೈನ್ಯ, ಶಕ್ತಿ ಬಳಸಿದರೂ ಪ್ರಜೆಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಶಿಸ್ತು ತರಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ” ಅಂದ. ಅದಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧಾರ್ಥ, “ವಿಶ್ವಾಸ, ಪ್ರೀತಿ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಶಿಸ್ತು ಸಾಧ್ಯ” ಎಂದು ಹೇಳಿದ.

ಸಿದ್ಧಾರ್ಥ ಜ್ಞಾನಿಯಾಗಿದ್ದ, ವಿದ್ವಾಂಸನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಗೊಡ್ಡು ಪಾಂಡಿತ್ಯ ಕಂಡು ವಿಸ್ಮಿತನಾಗುತ್ತಿದ್ದ. ಪ್ರಖಾಂಡ ಪಂಡಿತನೊಬ್ಬ ತನ್ನ ಪಾಂಡಿತ್ಯದಿಂದ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಮುಖಭಂಗ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ನಿಷ್ಣಾತನಾಗಿದ್ದ. ಆತ ಸಿದ್ಧಾರ್ಥನನ್ನು ವಾದದಲ್ಲಿ ಸೋಲಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಬಂದು “ಬ್ರಾಹ್ಮಣನ ಮುಖ್ಯ ಲಕ್ಷಣಗಳೇನು?” ಎಂದು ಕೇಳಿದ. ಆಗ ಬುದ್ಧ ಗಂಭೀರವಾಗಿ, “ನೀಚತನದಿಂದ ಮುಕ್ತನಾದವನು, ಪರಿಶುದ್ಧ ಹೃದಯವುಳ್ಳವನು ಮತ್ತು ಇತರರ ಮುಖಭಂಗ ಮಾಡದಿರುವವನು” ಅಂದು ನಸುನಕ್ಕ.

ಗೌತಮನ ಮನುಷ್ಯತ್ವ, ಹಾಸ್ಯ, ರಸಿಕತೆ, ಭೂತದಯೆ, ಜೀವನ ಪ್ರೇಮವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿತ್ತು. ಆತ ತಾನು ಕಂಡ ನದಿ, ಬೆಟ್ಟ, ಕಾಡುಗಳನ್ನು, ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ಕುರಿತು ಭಾವುಕನಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅನೇಕ ಸಲ ನೀನು ಈ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ವರ್ಗ ಕಾಣಬೇಕೆಂದಿದ್ದರೆ ಈ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಗಿರಿಜನರ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳನ್ನು ನೋಡು- ಎಂದು ಹೇಳಬಲ್ಲವನಾಗಿದ್ದ.

ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಈ ಸತ್ಯಶೋಧಕ ಸಿದ್ಧಾರ್ಥನ ಎದುರು ಜನ ಯಕ್ಷಿಣಿಗಾಗಿ, ಪವಾಡಕ್ಕಾಗಿ ಸೇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆತನ ಪ್ರೀತಿಯ ಸಂಗಕ್ಕಾಗಿ, ಆತನ ತಾಯ್ತನಕ್ಕಾಗಿ ಸೇರುತ್ತಿದ್ದರು. ನೊಂದ, ಅನ್ಯಾಯಕ್ಕೊಳಗಾದ, ಕ್ರೌರ್ಯದಲ್ಲಿ ಬೆಂದವರೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಎಂಬ ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಸ್ವಸ್ಥರಾಗುತ್ತಿದ್ದರು.

ಈಗ ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಿ. ಆತ ಇದಕ್ಕಾಗಿ ತನ್ನ ರಾಜ್ಯ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದು ಸರಿಯೆ? ಆಡಳಿತಗಾರನಾಗಿ ಏನನ್ನಾದರೂ ಸಾಧಿಸಲು ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೆ? ಇದಕ್ಕೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಉತ್ತರವಿದೆ. ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಬಂದ ದಿನ, ನೆಹರೂ, ಪಟೇಲರೆಲ್ಲ ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ಕೂಗಾಡುತ್ತಿದ್ದ ದಿನ ಗಾಂಧೀಜಿ ಕಲ್ಕತ್ತಾದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬೊಂಟಿಯಾಗಿ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ಎರಡೂವರೆ ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳ ಬಳಿಕ ಬುದ್ಧನ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಪಡೆದು ಬಂದ ಗಾಂಧಿ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿ ಆಗಲಿ, ರಾಷ್ಟ್ರಾಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಆಗಲೀ ಅಧಿಕಾರ ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಬಾಪುವಿನದು ಕೂಡ ಬುದ್ಧನ ದಾರಿಯಾಗಿತ್ತು.

ಈತ ಕೂಡ ಸತ್ಯವನ್ನು, ದೇವರನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಹೋಗಿ, ಬದುಕಿನ ವಿರೋಧಾಭಾಸಗಳನ್ನು, ಜೀವಸೆಲೆಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಹೋಗಿ ಸರಳ ಕಾಣ್ಕೆಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಈಶ್ವರನಿಗಾಗಿ ಹುಡುಕಾಟದಿಂದಾಗಿಯೇ ನಿರೀಶ್ವರವಾದಿಯ ನಿಷ್ಠುರತೆಯನ್ನೂ, ದುರಂತ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನೂ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಸಿದ್ಧಾರ್ಥನಂತೆಯೇ ಕನಿಷ್ಠ ಜೀವಿಯಲ್ಲೂ ಗಾಢ ಪ್ರೀತಯನ್ನು ಇಟ್ಟಿದ್ದ ಗಾಂಧಿ ಮನುಷ್ಯ ತನಗಾಗಿ ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಜಾತಿ, ಮೂಢನಂಬಿಕೆ, ಕ್ರೌರ್ಯ, ಅಸಹಾಯಕತೆಯನ್ನು ಕಂಡು ತಮ್ಮ ಸರಳ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು.

ಸಿದ್ಧಾರ್ಥನನ್ನು ಆತನ ಕಾಣ್ಕೆಯೊಂದಿಗೇ ಹೊರಗಟ್ಟಿದ್ದ ಭಾರತೀಯ ಗಾಂಧಿಯನ್ನೂ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಅಂದರೆ ಅವರ ಪ್ರೇಮವನ್ನು, ತಾಯ್ತನವನ್ನು, ಸರಳ ನೆಮ್ಮದಿಯನ್ನು. ಯಾವ ಅಧಿಕಾರದ ಗದ್ದುಗೆಯೂ, ಸೈನ್ಯದ ಆರ್ಭಟವೂ ಮನುಕುಲಕ್ಕೆ ನೀಡಲಾರದ ಕಾಣಿಕೆ ಇದು.

(ಡಿಸೆಂಬರ್ 28, 1986)-ಟೀಕೆ-ಟಿಪ್ಪಣಿ ಪುಸ್ತಕದಿಂದ (ಸಂಪುಟ-01, 1991)

ಸುದ್ದಿದಿನ.ಕಾಂ|ವಾಟ್ಸಾಪ್|9980346243

ಭಾವ ಭೈರಾಗಿ

ಕವಿತೆ | ಮೂಲ

Published

2 weeks ago

May 8, 2022

SuddiDina

ಮೆಹಬೂಬ್ ಮುಲ್ತಾನಿ

ಹಾದು ಹೋಗುವ ಹಳೆದಾರಿಯೂ
ಹೊಸತನ ಬಯಸುವಾಗ
ಹಳೆ ಕವಿತೆಗಳು
ಹೊಸ ರೂಪ ಪಡೆಯಬೇಕು
ಮನಸ್ಸುಗಳೂ ಹೊರತಲ್ಲ

ಸುಮ್ಮನೆ ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಮನ ಹೊಕ್ಕು ನೋಡಿ
ನನ್ನ ನಾಟಕದ ಬಣ್ಣ ಮಾಸಿದ ಕವಲುಗಳು
ಧುತ್ತನೆ ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತವೆ

ಸಂಭಾಳಿಸಬೇಕು ಇಲ್ಲವೆಂದರೆ
ಜನ‌ ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ
ನಮಗಲ್ಲ ಜನರಿಗಾದರೂ
ಮೂಲದಲ್ಲೇ ಉಳಿಯಬೇಕು..

ಎದೆ ಬಗೆದು ನೋಡುವ ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೆಯಾದಲ್ಲಿ
ಎಲ್ಲರೂ ಒಂದಿಲ್ಲ ಒಂದು ಭಾಷೆಗೆ ಅನುವಾದಗೊಂಡವರೆ
ಯಾರೂ ಮೂಲಕ್ಕೆ ನಿಷ್ಟರಾಗಿಲ್ಲ.

ಸುದ್ದಿದಿನ.ಕಾಂ|ವಾಟ್ಸಾಪ್|9980346243

ಭಾವ ಭೈರಾಗಿ

ಅವ್ವ ಎಂದರೆ..!

Published

2 weeks ago

May 7, 2022

SuddiDina

ಸಾಂದರ್ಭಿಕ ಚಿತ್ರ

ಅವ್ವ ಎಂದರೆ ಕರುಣೆ, ಅವ್ವ ಎಂದರೆ ವಾತ್ಸಲ್ಯ, ಅವ್ವ ಎಂದರೆ ಆಸರೆ, ಅವ್ವ ಎಂದರೆ ಹೋರಾಟ, ಅವ್ವ ಎಂದರೆ ತ್ಯಾಗ, ಅವ್ವ ಎಂದರೆ ಪ್ರೀತಿ, ಅವ್ವ ಎಂದರೆ ವಾತ್ಸಲ್ಯ.

ಹಾಗಾಗಿ ಆಕೆಯನ್ನು ಏನೆಂದು ವರ್ಣಿಸಿದರೂ ಅದು ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಅಮ್ಮ ಎನ್ನುವ ಶಕ್ತಿ ಎಲ್ಲ ಸ್ತರದಲ್ಲೂ, ಎಲ್ಲರ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಆವರಿಸಿಕೊಂಡು ಅವಳ ಖುಷಿಯನ್ನು, ಅವಳ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳ ಯಶಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಾ ಜೀವಿಸುತ್ತಾಳೆ.

ಆಕೆಯ ಸರಿಸಾಟಿ ಯಾರು ಇರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಆವಳಿಗೆ ಅವಳೇ ಸಾಟಿ ಮತ್ತು ಸ್ಫೂರ್ತಿ. ಆ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಅವಳೇ ಅಮೃತ ಕಳಶ. ನವ ಮಾಸ ತನ್ನ ಗರ್ಭದಲ್ಲಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಪೋಷಿಸುವ ತಾಯಿ ತನ್ನ ಮಗು ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆಯನ್ನು ಭೂಮಿಗೆ ಇಟ್ಟ ದಿನದಿಂದ ಹಿಡಿದು ಮಗು ದೊಡ್ಡವನಾಗಿ ತನ್ನ ಹಾಗೇ ವಯಸ್ಸಾದರೂ ಕೂಡ ಸೆರಗಿನಲ್ಲಿ ಅವುಚಿಕೊಂಡು ಮಮತೆಯ ನೆರಳನ್ನು ಸೂಸುತ್ತಾಳೆ.

ತಾಯಿಯ ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಗೆ ಮಿತಿಯೆಂಬುದೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಿಂಚಿತ್ತು ಪ್ರೀತಿ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡದೇ ಸದಾ ಕಾಲ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಪೊರೆಯುವ ಏಕೈಕ ಜೀವವೇ ಅವ್ವ.
ತಾನು ಹಸಿವಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೂ ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹಸಿವಾಗದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ತಾನು ಎಷ್ಟೇ ಕಷ್ಟ ಅನುಭವಿಸಿದರೂ ಮಕ್ಕಳು ಸುಖದಿಂದ ಇರಲಿ ಎಂದು ಆಶಿಸುತ್ತಾ, ಆಕೆ ಅಕ್ಷರ ಕಲಿಯದಿದ್ದರೂ, ತನ್ನ ಮಗು ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸದಿಂದ ವಂಚಿತವಾಗಬಾರೆಂದು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ಎನ್ನದೇ, ಸಮಯದ ಪರಿವಿಲ್ಲದೇ ಮನೆ ಒಳಗೆ ಮತ್ತು ಮನೆ ಹೊರಗೆ ಪ್ರತಿ ನಿತ್ಯ ತನ್ನವರಿಗೆ, ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ತೊಂದರೆಯಾಗದಂತೆ ದುಡಿಮೆ ಮಾಡಿ ತನ್ನೆಲ್ಲ ಆಸೆ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಬದಿಗೊತ್ತಿ ಮಕ್ಕಳ ಹಾರೈಕೆಯಲ್ಲಿ ತಾಯಿ ಬದುಕುತ್ತಾಳೆ.

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ತಾಯಂದಿರ ಮರಣಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಮಾರ್ಚ್ 14 2022 ರಂದು ಬಿಡುಗಡೆಯಾದ ಮೆಟರ್ನಲ್ ಮಾರ್ಟಾಲಿಟಿ ರೇಶಿಯೋ (ಎಂ.ಎಂ.ಆರ್) “ಅತೀ ಹೆಚ್ಚು, ಹೆಚ್ಚು ಮತ್ತು ಕಡಿಮೆ” ಎಂದು ಮೂರು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವರ್ಗೀಕರಿಸಿ ತಾಯಂದಿರ ಮರಣ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ತಿಳಿಸಿದೆ. ರಾಜಸ್ಥಾನ, ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ, ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶ, ಛತ್ತಿಸ್‍ಗರ್, ಬಿಹಾರ, ಒಡಿಸ್ಸಾ ಮತ್ತು ಅಸ್ಸಾಂ ಈ 7 ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ 1 ಲಕ್ಷ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಜನ್ಮ ಕೊಡವ ತಾಯಂದಿರಲ್ಲಿ 130 ಕ್ಕೂ ಅಧಿಕ ತಾಯಂದಿರ ಮರಣ ಹೊಂದಿದ್ದು ‘ಅತೀ ಹೆಚ್ಚು ತಾಯಂದಿರು ಮರಣ ಹೋಂದುತ್ತಿರುವ ರಾಜ್ಯಗಳೆಂದು ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಪಂಜಾಬ್, ಉತ್ತರಾಖಂಡ್ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳ ಈ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ 1 ಲಕ್ಷ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಜನ್ಮ ನೀಡುವ ತಾಯಂದಿರ ಮರಣದ ಸಂಖ್ಯೆ 100 ರಿಂದ 130 ಇದ್ದು ‘ಹೆಚ್ಚು’ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ತಾಯಂದಿರು ಮರಣವಾಗುತ್ತಿರುವ ರಾಜ್ಯಗಳೆಂದು ಗುರುತಿಸಲಾಗಿದೆ. ಹರಿಯಾಣ ಮತ್ತು ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ 1 ಲಕ್ಷ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಜನ್ಮ ನೀಡುವ ತಾಯಂದಿರ ಮರಣದ ಪ್ರಮಾಣ 71 ರಿಂದ 100 ಇರುವುದರಿಂದ ‘ಕಡಿಮೆ’ ಎಂದು ಪ್ರಕಟಿಸಿದೆ.

ತಾಯಂದಿರ ಮರಣ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ತಗ್ಗಿಸುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರ ಹಾಗೂ ಹಲವು ರಾಜ್ಯಗಳು ಅನೇಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತಂದಿವೆ. ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿ ಮಾತೃ ವಂದನಾ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತಂದ್ದಿದ್ದು ಗರ್ಭಿಣಿ ಮಹಿಳೆಯರು ಮತ್ತು ಹಾಲುಣಿಸುವ ತಾಯಂದಿರಿಗೆ ರೂ.5000/-ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳು 1 ಸಾವಿರದಂತೆ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲೂ ಮಾತೃಶ್ರೀ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತಂದಿದ್ದು ಗರ್ಭಿಣಿ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ರೂ.6000/- ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ.

ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿರುವ ಮುತ್ತು ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಮೆಟರ್ನಿಟಿ ಬೆನಿಫಿಟ್ ಸ್ಕೀಮ್ ಮೂಲಕ ಬಡ ಗರ್ಭಿಣಿÉ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಆರ್ಥಿಕ ಸಹಾಯ ನೀಡಲು ರೂ.18000/- ಹಣವನ್ನು ನೀಡುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಅಮ್ಮ ಮೆಟರ್ನಿಟಿ ನ್ಯೂಟ್ರಿಷನ್ ಕಿಟ್‍ಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದೆ. ತೆಲಂಗಾಣದಲ್ಲಿ ಕೆಸಿಆರ್ ಕಿಟ್ ಮತ್ತು ಅಮ್ ಒಡಿAmm odi) ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತರಲಾಗಿದೆ.

ತಾಯಂದಿರನ್ನು ಇಳಿವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಕಾಣಜಿಯಿಂದ ನೋಡುವ ಬದಲಾಗಿ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ವೃದ್ಧಾಶ್ರಮಗಳು ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದು ನಿಂತಿವೆ. ತನ್ನ ಸಂತೋಷ, ಸುಖ ಎಲ್ಲವನ್ನು ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿ ತನ್ನ ಮಗುವನ್ನು ಸಾಕಿ-ಸಲುಹಿ ದೊಡ್ಡವನಾಗಿ ಮಾಡಿದ ತಾಯಿಜೀವವನ್ನು ಮಕ್ಕಳು ವೃದ್ಧಾಶ್ರಮಕ್ಕೆ ತಳ್ಳುವ ಚಾಳಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ.

ತಾಯಂದಿರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವವರು ಇದ್ದರೂ, ಕೆಲವರು ಮುಪ್ಪಿನಲ್ಲಿರುವ ತಾಯಿಯನ್ನು ಕರ್ತವ್ಯವೆಂದು ನೋಡಿಕೊಂಡರೆ, ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ಹೊರೆಯೆಂದು ಭಾವಿಸಿ ತಾತ್ಸಾರದಿಂದ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ವಿಶ್ವ ತಾಯಂದಿರ ದಿನವನ್ನು ಮೇ 8 ರಂದು ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ತಾಯಂದಿರ ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ಅವರ ಪೋಷಣೆಯ ಕುರಿತು ಅರಿವು ಮೂಡಿಸುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಆನಾ ಜಾರ್ವಿಸ್ ಅವರು 1908 ರಂದು ತಾಯಂದಿರ ದಿನದ ಆಚರಣೆಗೆ ನಾಂದಿ ಹಾಡುತ್ತಾರೆ. 1914 ರಿಂದ ಯುನೈಟೆಡ್ ಸ್ಟೇಟ್ಸ್ ಆಫ್ ಅಮೆರಿಕಾ ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ತಾಯಂದಿರ ದಿನವನ್ನು ಆಚರಣೆಗೆ ತರುತ್ತದೆ. ಅಂದಿನಿಂದ ವಿಶ್ವ ತಾಯಂದಿರ ದಿನವನ್ನು ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಮೇ ತಿಂಗಳ ಎರಡನೇ ಭಾನುವಾರ ವಿಶ್ವದಾದ್ಯಂತ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ತಾಯಂದಿರ ದಿನಾಚರಣೆ ಈ ಒಂದು ದಿನಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತವಾಗದೇ ಪ್ರತಿ ದಿನವು ತ್ಯಾಗ ಮೂರ್ತಿ ಮಾತೆಯನ್ನು ಸಂತೋಷದಿಂದ, ಖುಷಿಯಿಂದ ಹಾಗೂ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ಇರುವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳತ್ತಾ ಅಮ್ಮಂದಿರ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಕ್ಕಳಾಗಿ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಬದುಕೋಣ. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ವಿಶ್ವತಾಯಂದಿರ ದಿನದ ಶುಭಾಶಯಗಳು.

(ಭರತ್‍ಎಂ.ಎಸ್
ಅಪ್ರೆಂಟಿಸ್, ವಾರ್ತಾ ಇಲಾಖೆ,ಶಿವಮೊಗ್ಗ
8861197602)

ಸುದ್ದಿದಿನ.ಕಾಂ|ವಾಟ್ಸಾಪ್|9980346243